โลกร้อน โลกร้าว
ทั้งโลกร้อนโลกร้าวราวรอแตก
โลกแบ่งแยกกดดันกันสุดสุด
เป็นสัญญาณเตือนเราเหล่ามนุษย์
ให้เร่งหยุดทำร้ายทำลายมัน
หยุดรุกป่า รุกทะเล รุกเวหา
หยุดทำลายสัตว์ป่า นกกานั่น
แม้แมลงตัวเล็กเล็กล้วนสำคัญ
ยิ่งปูปลาทั้งนั้นยิ่งอันตราย
ธรรมชาติทั้งปวงดังห่วงโซ่
ห่วงอาหารวงโตกว่าห่วงทั้งหลาย
ห่วงนิเวศผูกพันกันมากมาย
โซ่ข้อหนึ่งถูกทำลายวอดวายจริง
ล้างแมลง ศัตรูพืชจะยืดอก
ล้างฝูงนก แมลงร้ายจะใหญ่ยิ่ง
ทำลายป่างดงามต้นน้ำปิง
น้ำท่วมนิ่งลุ่มเจ้าพระยาน้ำตานอง
ชาวนาอาดูรความสูญเสีย
ธรรมชาติไล่เบี้ยครบทุกช่อง
ทิ้งน้ำเสียลงน้ำลงลำคลอง
ปลาก็ตายยกข้องร้องระงม
ปีนี้ร้อนแล้งซ้ำน้ำขอดเขื่อน
ผลก๊าสเรือนกระจกกระจายข่ม
ไม่เคยรู้ก็ให้รู้ให้ดูชม
โลกไม่ก้มให้ทำลายแต่ฝ่ายเดียว
แผ่นดินไหวร้าวสั่นที่นั่นที่โน่น
ที่ไหนโดนที่นั่นก็พลันเสียว
ต้องกู้ภัยกันอยู่อย่างกรูเกรียว
โลกโกรธเกรี้ยวคำรามขายความตาย
วอนเถิดวานกลับมารักษาโลก
เพื่อหยุดความเศร้าโศกความเสียหาย
โลกร่มเย็นเป็นสุขสนุกสบาย
ก่อนจะตายกันทั้งโลกอย่างโศกตรม
ขอขอบคุณ http://www.oknation.net/blog/detniyom/2010/06/28/entry-1
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น